Het schuwste dier
‘Mensen zeggen bijvoorbeeld:
Woorden schieten te kort.
De tijd heelt alle wonden.
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
Ik vind het zo erg voor jullie.
Ik zou willen dat ik iets voor jullie kon doen.
Zo jong nog.
Ik voel met jullie mee.
Ze denken:
Zelfmoord? Maar hoe dan? En waarom? Ze heeft vast een slechte jeugd gehad.
Evengoed wel zielig.
Ik hoop dat mij dit nooit overkomt.
Ze was altijd al een beetje raar.
Ik heb honger.
Wat ongemakkelijk. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen.
Ik wil naar huis (of een borrel).
Ondertussen glimlachen ze vriendelijk tegen elkaar, of ze kijken serieus, als ze denken dat serieus kijken meer van toepassing is.’
In Het schuwste dier keert de hoofdpersoon voor een week terug uit Engeland, waar ze studeert, voor de begrafenis van haar tante. In Nederland is haar familie, waar een gat in geslagen is, er zijn een aantal dieren, een geliefde en een begrafenisondernemer met een heel harde stem.
De tijd gaat langzamer, komt soms bijna tot stilstand, terwijl de wereld gewoon doorbeweegt. Alles lijkt hetzelfde, maar alles is veranderd.
Prometheus 2011
Schuw Nieuws:
augustus 2013: Het schuwste dier staat op de shortlist van de Vrouw&Proza Debuutprijs
januari 2012: Het schuwste dier staat op de longlist van de Gouden Uil
december 2011: Het schuwste dier staat op de longlist van de Academica Debutantenprijs
november 2011: Het schuwste dier op muziek staat op het Wintertuin festival in Nijmegen (installatie met 9 koptelefoons). Ook leest Eva oa voor op Crossing Border, het Lezersfeest en in Engeland (Londen en Cambridge).
oktober 2011: Tijdschrift Schuw is verkrijgbaar (via de website), met een fragment, verhalen en tekeningen.
september 2011: Optredens op Manuscripta en diverse festivals, en een voorleesfilmpje:
Recensies (selectie):
Trouw (04-06-2011): 'Veelbelovend debuut.' ' Mooie zinnen en rake beelden zijn in dit boek op bijna elke pagina te vinden. (...) Het proza van deze debutante leunt tegen poëzie aan, het dwingt je tot aandachtig lezen.'
Esta (03-03-2011): 'Rauw en eerlijk debuut.'
De recensent (21-03-2011): 'Meijer krijgt het voor elkaar om tegelijkertijd een zwartgallig en een liefdevol beeld te schetsen van een familie die in een drama is beland. Opvallend is ook Meijer’s associatieve manier van vertellen. Als een sympathiserende, participerende antropoloog beschrijft Meijer het leven om haar hoofdpersoon heen, waarbij opvallend veel dieren (remember de mens is ook een dier) voorbijkomen.' link
Folia (11-03-2011): een zelfgeschreven recensie
Meer pers: link
Optredens:
Fragment op muziek:
Links:
